Poznajmy się!

Gramy w gry planszowe.

Mówimy o nich, piszemy o nich, pokazujemy je i dzielimy się własną, niefiltrowaną jak papierosy Keitha Richardsa, opinią. Nie jesteśmy sponsorowani przez żadne wydawnictwa, korporacje, ani nawet przez masonów i Iluminatów (o ile nam wiadomo).

Gramy tylko dla siebie i dla Was.

Figura żuka w pudełku to propozycja austriackiego logika i lingwisty, Ludwiga Wittgensteina. Symbolizuje niegdyś rewolucyjną myśl, że to jaka dana rzecz jest naprawdę, nigdy nie wynika z prywatnego oglądu jednej osoby, a zawsze ze zbiorowego doświadczenia. Podobnie nam przewodzi idea, że gry, w które gramy, nie mają żadnej wartości same w sobie (a tym bardziej gdy leżą w szafie) – mogą być omawiane, oceniane i doceniane tylko społecznie, gdy są „w użyciu”.

Ten mądry wstęp ma Wam zaś pokazać, że nie będziecie mieli tu do czynienia z bylejakimi wydajemisięopiniami, tylko twardymi, zweryfikowanymi przez komisję profesjonalnych naukowców faktami na temat gier. Cechami tak obiektywnymi i tak niezależnymi od chwiejności ludzkiej percepcji, że do dziś ich nikt nigdy na oczy nie widział.

Taki był zamysł, a jak będzie – wyjdzie w graniu!

W tym tygodniu startujemy z dwoma wideorecenzjami. W pierwszej Madzia opowie Wam o „Królestwie Królików”; w drugiej zobaczycie Kamisa, który zrecenzuje niezależną grę mapową „The Quiet Year”.